मनातील - कविता

ओळखलात का सर मला पावसात आला कोणी.. कपडे होते कर्दमलेले केसांवरती पाणी क्षणभर बसला, नंतर हसला, बोलला वरती पुन्हा.. गंगमाई पाहुनी आली, गेली घरट्यात राहुन माहेरवाशीण पोरीसारखी ,चार भिंतित नाचली.. मोकळ्या हाती जाईल, कशी बायको मात्रा वाचली भिंत खचली , चूल भिजली, होते नव्हते नेले.. प्रसाद म्हणून पापण्यांमध्ये पाणी थोडे ठेवले कारभारणीला घेऊन सांगे, सर आता लढतो आहे.. चिखल गाल काढतो आहे ,पडकी भिंत बांधतो आहे खिशाकडे हात जातच, हसत हसत उठला.. पैसे नकोत सर, जरा एकटेपणा वाटला मोडुं पडला संसार तरी मोडला नाही कणा.. पाठीवरती हात ठेऊन नुसते ‘लढ’ म्हणा                              - कुसुमाग्रज

असे जगावे दुनियेमधे, अव्हानांचे लावुन अत्तर, नजर रोखुनी नजरेमध्ये, आयुष्याला द्यावे उत्तर. . . नको गुलामी नक्षत्रांचि, भिती आंधळी तऱ्यांची, नजर रोखुनी नजरेमध्ये, आयुष्याला द्यावे उत्तर. . . असे दांडगी इच्छा ज्याची, मार्ग तयाला मिळती सत्तर, नजर रोखुनी नजरेमध्ये, आयुष्याला द्यावे उत्तर. . . पाय असावे जमीनिवारती, कवेत अंबर घेताना, हसु असावे ओठांवरती, काळीज काढुन देताना . . . संकटासही  ठनकावुन सांगावे, आता  ये  बेहत्तर, नजर रोखुनी नजरेमध्ये, आयुष्याला द्यावे उत्तर. . . करुन जावे असेही काही, दुनियेतुनि या जाताना, गहिवर यावा जगास साऱ्या, निरोप शेवटाचा देताना . . . स्वर कठोर त्या कळाचाहि, क्षणभर व्हावा कातर - कातर, नजर रोखुनी नजरेमध्ये, आयुष्याला द्यावे उत्तर. . .                                          - विंदा करंदीकर